(Gepubliceerd in de Potterdame – Rotterdam 2002)
Ik verbaas me nu al jaren over fenomeen “bankzitten”. Het is niet echt een werkwoord, zou ook niet kunnen, banken en zitten zijn beiden nogal passief. “Bankzitten” gaan mensen doen zodra ze serieuzer gaan verkeren.
Kijk het zit zo, meisje ziet meisje en denkt “wauw”. Na veel gelonk, haren
gefriemel, onzeker heen en weer kijken, stug wegkijkend, onverschillige
bravourige ontkenning, navragen bij vriendinnen en gelukkig … HET BLIJKT WEDERZIJDS,
HIEPERDEHIEP. Heerlijk, grote vlinders, met mooie kleuren en ongelofelijke
spanwijdte. Alles wat je maar bedenken kan wordt met elkaar besproken. Zelfs de
vraag van de ander of ze je postzegelverzameling mag zien, is echt geen rare.
Alles willen we delen, alles wordt met elkaar gedaan. Er is geen tijd voor
boeken lezen, dat theaterstuk komt later wel.
Nee,
eerst: de hand in hand fase, het standwandelingetje, eten, – vergeet het
kaarslicht niet – het kopen van een extra tandenborstel voor als we bij elkaar
blijven slapen. Ineens gek zijn op honden, terwijl je eigenlijk een kattenvrouw
bent, of het ineens gek zijn op katten terwijl je, vul maar in. Goed we kunnen
het zo gek niet bedenken of je doet het, zegt het, schrijft het, of veinst het.
Want natuurlijk moet de ander jou de perfecte vrouw vinden en wil je voor die
ander ook de perfecte vrouw zijn.
Het aftasten
is voorbij, we zijn vier maanden verder en de seks is nog steeds goed, maar
wordt al wat routinematig en meer verleden kan je niet verzinnen dus ook niet
delen. Kortom de stoffen die je hersenen aanmaken bij verliefdheid reguleren
zich weer en wat nu? We worden een soort tweeling en denken dat die interesse
voor de hobby’s van elkaar altijd moet blijven, wat niet erg is, maar we denken
dat we dezelfde hobby’s moeten hebben. De hele dagindeling, week in en week
uit, moet op elkaar afgestemd zijn en we gaan dingen samen doen. Samen, samen
en nog eens samen.
Kijk
en dat werkt dus niet. We zijn niet volledig hetzelfde, we zijn verschillend.
En gelukkig maar, anders zou de wereld een saaie boel worden, mensen gauw op
elkaar uitgekeken raken en er niets meer te leren zijn van anderen. Dus er is
een moment dat je weinig tot niets meer doet. Behalve dan natuurlijk gezellig
op visite gaan bij andere stelletjes, die ook denken dat ze niet meer zonder
elkaar kunnen functioneren.
Door
al deze eeneiigheid ben je dus heerlijk lethargisch naast elkaar op de bank
terechtgekomen en kijkt televisie. Bankzitters voor eeuwig en altijd en zij
leefden nog lang en gelukkig.
Nee dus, bankzitters neem je leven eens onder de loep er is nog steeds een buitenwereld. Je had ooit hobby’s, er was een tijd dat je boeken las, een tijd dat je toneel speelde, oeverloze heerlijke wereldvreemde discussies had in de kroeg over hoe de wereld beter te maken, die cursussen vreemde talen die je nog wilde leren, het reizen naar verre buitenissige oorden, het uren aan de telefoon hangen met vrienden waarbij je rollend van de lach over de grond stuiterde. Waar is al dat enthousiasme, lekt dat in de bankzitting of zo.
Kom van die bank af voordat het te laat is en je van saaiheid niet meer weet dat je nog leeft. Ooit word je dit namelijk zat en denk je dat het aan de relatie ligt. En dan kan het wel eens te laat zijn, dan ben je inmiddels oud en krakkemikkig en kan je alleen nog maar mopperend op de ander door het leven gaan, en dat is toch niet dat wat jullie voor elkaar gewenst hadden. Het was toch de vrouw voor wie je al die bergen wilde verplaatsen, het maatje waarbij je eindelijk wist wat geluk was, de dame met wie de seks was alsof je in een pretpark terecht was gekomen, de wereldse meid die zich kon voorstellen dat je überhaupt een postzegelverzameling hebt en op zo iemand moet je zuinig zijn.
Je hoeft elkaar toch niet te veroordelen tot “de bank”. Hele avonden televisie kijken – of wat je dan ook op die bank doet – kan toch niet allesomvattend zijn. Ik geef toe, ik zit ook wel eens op de bank en dan kijk ik ook nog televisie, maar vaker doe ik iets anders. Ben ik bezig om mezelf te vertroetelen door het ontdekken van kanten in mij waardoor ik steeds meer lol heb in het leven.
Laat al haar eigenheid en ook die van jezelf niet wegebben. Wees je bewust van wat je in je vingers hebt en zorg ervoor. Je laat planten toch ook niet maanden zonder water en huisdieren zonder eten? Hoe zit het trouwens kunnen jullie katten en honden met elkaar overweg?
© Annemarie Kruit