Annemarie Kruit

Gaan naar de plaats waar slechts nevelen zijn
de plek waar je vrij bent; losgeslagen 
cirkelend zonder wereldse beslommeringen

Je werd geroepen door de stem van het licht 
van de volle maan; de opalen invloed van vloed
en eb die haar kinderen beschermt

Met rondwentelende stappen koester je de
vrijheid; in de echo van het ritme van de trom 
verdwijnt al het onbehagen

Je volmaakte zijn resoneert in de klanken van 
schalen; er is geen tijd meer, geen plaats meer, 
geen dag of nacht er is slechts een omarming 

Een liefkozing van gevoel op een kruispunt 
van tijd in een in nevelen gehulde omhelzing 
van werelden

© Annemarie Kruit